Kruip lekker weg met een kop thee

Het wordt alsmaar kouder en we willen stiekem toch liever binnen blijven zitten. Mét een lekker warm drankje natuurlijk. En wat is beter dan die heerlijke warme klassieker; een kop thee. Waarschijnlijk heb je wel een favoriete soort. Of misschien drink je ’s avonds liever iets anders. Er is zoveel keuze. ‘Zen-frisse-ochtendthee’, lekker-slapen-thee’, ‘vuur-warme-rooibosthee’… er is teveel om op te noemen. Maar hoe zit het dan precies met al die verschillende soorten? Er moet toch een basis zijn voor alle specifieke types. Klopt! Al die soorten komen van hetzelfde type theestruik. De Camellia Sinensis om precies te zijn.

Productieproces

Niet de struik, maar het productieproces bepaalt vervolgens wat voor thee het wordt. Volgens Tea Lifestyle komen hier officieel zes verschillende soorten basisthee uit. We nemen ze even onder de loep. Dan weet jij voortaan waar je ‘fijne-stoelgang-kruidige-thee’ ongeveer van is afgeleid. Dus pak er een lekker kopje thee bij en lees snel verder.

Oh ja, rooibos en kruidenthee staan trouwens niet in dit rijtje. Dat komt omdat ze niet afkomstig zijn van de theestruik, maar het zijn infusies. Ze mogen daarom niet officieel zo genoemd worden. Maar uiteindelijk zijn ze natuurlijk net zo lekker!

Zwarte thee

De thee die we het meest zien is volledig geoxideerd (een reactie met zuurstof). Dit zorgt voor de wat krachtiger smaak. Na het plukken worden de theebladeren gekneusd, gebroken of versneden. Hierdoor wordt de reactie met zuurstof versneld en heeft het theeblad sneller zijn donkere kleur. Daarna wordt het gedroogd. In zwarte thee kom je veel smaken van mout, cacao, tabak, citrus, kaneel en karamel tegen.

Witte thee

Met witte thee wordt een stuk voorzichtiger omgegaan. De bladknoppen worden zorgvuldig geplukt, nog voordat het blad zich heeft kunnen ontvouwen. De knoppen ondergaan zo min mogelijk bewerking. Ze worden na het plukken licht gerold en vervolgens gedroogd. Ze bevatten vaak nog een wit laagje dons, vandaar de naam. De smaak is een stuk subtieler. Als je goed proeft kun je wat zoetige en bloemige smaken herkennen.

Groene thee

Bij de productie van groene thee wordt oxidatie juist vermeden. De bladeren worden na het oogsten zo snel mogelijk geconserveerd. Om die oxidatie tegen te gaan, wordt de bladeren in een oven verhit of even gebakken of gestoomd. Er zijn heel veel variaties in de smaak. De geroosterde versie smaakt wat zoeter, nootachtig, bloemig of fruitig. Terwijl de gestoomde variant meer naar groene groente, zeewier en noten kan smaken.

Gele thee

Wist je dat er ook gele thee bestond? Het is een zeer zeldzame vorm die slechts in hele kleine hoeveelheden wordt geproduceerd. De productie lijkt erg veel op die van haar groene broertje, maar met één extra stap. Eerst worden de bladeren verhit om de oxidatie tegen te gaan. Daarna worden de bladeren onder een vochtige doek te drogen gelegd in een droogoven. De smaak ligt een beetje tussen die van witte en groene in.

Oolong thee

Oolong thee is ook een wat minder bekende variant. Oorspronkelijk is het een traditionele Chinese theesoort. Het bereidingsproces ligt tussen die van groene en zwarte in. Oolong wordt wel geoxideerd, maar niet volledig, zo tussen de 10% en 75%. De smaak ligt ook een beetje tussen zwarte en groene in. Het smaakt fris, bloemig en fruitig. Hoe hoger het oxidatiepercentage, hoe kruidiger het smaakt.

Pu Ehr thee

En dan hebben we nog zo’n moeilijk uitspreekbare theesoort. Het proces van Pu Ehr thee is ook weer vergelijkbaar met die van groene thee. Echter is ook hier weer net een stapje anders. Na het drogen wordt het in een donkere, vochtige ruimte te rijpen gelegd. Dit gebeurt enkele maanden tot zelfs jaren. Tijdens dit rijpen ontstaat er een gistingsproces (vergelijkbaar met die van wijn). Dit zorgt voor een unieke combinatie van aroma en smaak. De Pu Ehr smaakt wat ‘donkerder’ met sporen van cacao, espresso, rozijnen, mos en noten.